Επιτέλους επέστρεψε!

Πολλοί είναι εκείνοι που περίμεναν την επιστροφή της. Πολλοί ίσως μελαγχολούσαν βλέποντάς την να βολοδέρνει στην Serie C μόλις μια 5ετία πριν. Όχι γιατί είναι κάποια υπερδύναμη  του Ιταλικού ποδοσφαίρου (μόλις  2 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα, 1 κύπελλο UEFA), αλλά γιατί για τους περισσότερους που έχουν περάσει την τρίτη δεκαετία της ζωής τους η Napoli έχει μείνει στις αναμνήσεις τους ως η μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ΄80 στην Ιταλία. Αγαπήθηκε, συμβόλιζε, αποθεώθηκε. Αγαπήθηκε για το ωραίο ποδόσφαιρο και για τις μαγικές στιγμές που χάριζε ο Diego, συμβόλιζε την επανάσταση του φτωχού νότου απέναντι στις ομάδες του πλούσιου βορρά και αποθεώθηκε κατακτώντας τα πάντα στην Ιταλία και ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Η κίνηση που άλλαξε την ιστορία αυτού του club ήταν η μεταγραφή του Diego Armando Maradona το 1984 από την Barcelona έναντι 12 εκ. ευρώ (!). Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η πορεία προς την κορυφή, για να φτάσει στοο "πικ" της ακμής της με την κατάκτηση του κυπέλλου UEFA την σεζόν 1988-89 και με την κατάκτηση του scudetto ένα χρόνο μετά. Για του οπαδούς της Napoli η ομάδα ήταν κάτι παραπάνω από τρόπος διασκέδασης. Ήταν τρόπος ζωής. Ήταν τρόπος εκτόνωσης από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετώπιζαν στις φτωχογειτονιές της Νάπολης. Ένα μέσο επανάστασης. Η παρουσία τους στις κερκίδες του San Paolo ήταν συγκινητική ακόμα και όταν η ομάδα έπαιζε στη Serie C.  Όμως μετά την ακμή έρχεται η παρακμή. Το πρόβλημα του Diego με τα ναρκωτικά, η δεκαπεντάμηνη ποινή που του υπεβλήθη και η αναγκαστική παραχώρηση του στη Sevilla έκαναν το σύλλογο μη ανταγωνιστικό. Στα μέσα της δεκαετίας του '90 υποβιβάστηκε στη Serie B όμως το χειρότερο ήταν όταν το 2004 λόγω χρεών υποβιβάστηκε στη Serie C. Όμως κάπου εκεί, όπως σε όλες οι όμορφες ιστορίες, ξεπήδησε από της στάχτες της μια φλόγα. Η ανάκαμψη είχε ξεκινήσει. Από το 2007 είναι και πάλι στα "σαλόνια" του ιταλικού ποδοσφαίρου. Με τις τρεις πρώτες χρονιές να είναι μέτριες, η Νapoli κάνει φέτος την αντεπίθεσή της. Με τον Edinson Cavani να πετάει φωτιές στην κορυφή της επίθεσης (21 γκ./30 π. σε όλες τις διοργανώσεις), με τον Σλοβάκο Marek Hamsik σε ελεύθερο ρόλο να τον "σιγοντάρει" (7 γκ. / 20 π.), με τον Ezequiel Lavezzi να "αναγκάζει" τον Maradona να πει δημόσια να του δοθεί η φανέλα με το νούμερο 10 (!) (έχει αποσυρθεί για ευνόητους λόγους), με τον Ουρουγουανό Walter Gargano να "τρώει σίδερα" στο κέντρο και τον αρχηγό Paolo Cannavaro να δεσπόζει στην άμυνα, η Napoli απειλεί και πάλι τους "μεγάλους". Η γαλάζια φωτιά από τον νότο κάνει την αντεπίθεσή της. Επιτέλους κάνει ξανά πρωταθλητισμό. Θα αντέξει: Θέλουμε να αντέξει: Όσοι θυμούνται εκείνη τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του '80 θα κουνήσουν το κεφάλι καταφατικά. Οι υπόλοιποι ας σκεφτούν καλά την εναλλακτική επιλογή. Πραγματικά, ποιος θέλει να δει τον Μάιο να σηκώνεται το κύπελλο του πρωταθλήματος από τα χέρια του Massimo Ambrosini ::::